تحلیلی از تجربة ‌‌زیسته و مسائل دهیاران زن(مطالعة ‌‌موردی: استان اصفهان)

نقش‌آفرینی زنان در حکومت‌های محلی روندی جهانی است که در بیشتر کشورها آغاز شده است. در ایران نیز دهیاریها عرصة ‌‌مشارکتی نوینی را برای زنان فراهم آورده‌‌‌اند. پژوهش حاضر در چهار بخش استان اصفهان با مشارکت 8 دهیار زن و 11 عضو شورای اسلامی روستا با هدف بررسی تجربة ‌‌زیستة ‌‌دهیاران زن به‌‌‌منظور کشف مسائل و مشکلات آنها با روش تحلیلی نظریة ‌‌بنیانی در سنت پژوهش کیفی انجام شده است. بنابر یافته‌های پژوهش حاضر عواملی مانند پیشینة ‌‌طولانی تمرکزگرایی، ابهام در قوانین بالا‌‌دستی و تعریف حکومت محلی، نقص سیاست‌های حمایتی زنان، رویکرد مذکرگزینی، وابستگی به دولت، فقدان نهادینگی دهیاری، و حس دوگانة ‌‌دهیار زن، به شکل‌‌گیری پدیدة «تعارض جامعه با قدرتمندشدن زنان» انجامیده است. این پدیده دربردارندة ‌‌تقابل‌‌هایی مانند فاصلهگذاری جنسیتی، تلاش برای طرد دهیار زن و تقویت تردید در توانایی و خوداتکایی زنان در ایفای نقش مدیریتی است و شدت وقوع آن برحسب میزان حمایت مقامات بالاتر از دهیار زن و سابقة ‌‌نقش‌آفرینی زنان در روستا متفاوت است. در چنین شرایطی، دهیار زن در مواجهه با این پدیده با تکیه بر حمایت مقامات و فرهنگ روستا راهبرد‌‌هایی را اتخاذ می‌کند که هریک می‌‌‌تواند نتایج متفاوتی داشته باشد. راهبرد‌‌های حفظ وضعیت موجود، به تثبیت تقسیم کار جنسیتی منجر می‌شود و راهبرد‌‌های مبتنی بر تغییر، نهادینگی تدریجی دهیاری زنان را ایجاد می‌‌‌کند. تصدی سمت دهیار برای زنان و جامعه تجربه‌ای متعارض است.